Het einde van een tijdperk 

De grote Finse componist Jean Sibelius (1865-1957) ging ge­heel en al op in de literatuur van zijn land, in het bijzonder in de Kalevala, het Finse nationale epos. Hij koos er teksten uit voor vocale werken en on­derwerpen voor symfonische gedichten. Het talent van Sibelius treedt vooral aan het licht in zijn symfonieën, symfonische gedichten en het Vioolconcert (1903)· Met uitzon­dering van de Vierde symfonie verlaten tonaliteit en harmonie nauwelijks de gebaande paden. Hij maakte geen opvallend gebruik van chromatiek of disso­nanten, al is modaliteit een van de uitgangspunten. Sibelius hield zich verre van de ingrijpende experimenten in de Europese muziek in het eerste kwart van de twintigste eeuw. In zijn late werken, met name de Zevende symfonie en Ta­piola, kwam hij uiteindelijk tot een synthese in een serene, klassieke stijl. Hoewel Sibelius pas in 1957 overleed, verschenen er na 1925 geen be­langrijke werken meer van zijn hand.