Componisten geboren tussen 800 en 1299 

Pierre Abélard (Petrus Abaelardus) was theoloog, filosoof (gerekend tot de scholastici), dichter en componist. Begon als leraar in de dialectica, vervolgens docent theologie aan de kathedraalschool van de Notre-Dame. In Abaelardus' werk Sic et non (Ja en neen) stelt hij het thema waarheid centraal. Hij wil eerst begrijpen en pas daarna geloven (nihil credendum nisi prius intellectum). Abaelardus vond dat een zonde alleen een zonde is als die uit vrije wil wordt gepleegd en dus tegen het eigen geweten ingaat. Hij wijst hiermee als eerste op het belang van de intentie van een daad, een aspect dat een grote rol is gaan spelen in de latere middeleeuwse theologie over schuld en boete. De leer van Abaelardus was in strijd met de heersende kerkelijke ideeën. Hij werd in de ban gedaan en zijn leer werd in 1140 door de synode van Sens veroordeeld. Abaelardus is voorts bekend als belangrijk dichter en componist. Hij componeerde enkele liederen voor zijn geliefde Héloïse die verloren zijn gegaan. Hij componeerde eveneens een hymneboek voor de religieuze orde te Argenteuil waartoe Héloïse was toegetreden. Hij schreef ook eenstemmige hymnes en sequensen op teksten uit de Codex Las Huelgas en zes Bijbelse planctus (lamentaties).