menu

Hedendaagse muziek 

De invloed van de elektronische muziek  

Elektronische muziek heeft de levende muziek niet verdrongen, en zal dat waarschijnlijk ook nooit doen. Veel componisten hebben nooit of nauwelijks gebruik gemaakt van elektronische media. Maar de elektronische klanken hebben zonder twijfel wel geleid tot de ontwikkeling van nieuwe geluidseffecten die juist kunnen worden voortgebracht door de menselijk stem en conventionele instrumenten. Dit kan men duidelijk zien in de zeven Sequenze (1958-1969) van Luciano Berio (1925), waarin niet alleen nieuwe (vaak zeer virtuoze) speeltechnieken maar ook nieuwe (grafische) notatievormen worden toegepast.

De musique concrète en de zuivere elektronische muziek hebben een belangrijke bijdrage geleverd aan de acceptatie van muziek die niet door stemmen of instrumenten wordt voortgebracht. George Crumb (1929) legde een grote vindingrijkheid aan de dag bij zijn speurtocht naar nieuwe klanken, meestal geproduceerd door alledaagse voorwerpen.

Zowel in de elektronische als in de akoestische muziek kwamen componisten ertoe de verschillende geluidsbronnen ver uit elkaar te plaatsen. Daarmee voegden zij ruimte als dimensie toe aan de muziek. En zo kregen twee of meer groepen instrumenten verschillende plaatsen op het podium of in de zaal (bij voorbeeld Stockhausens Gruppen voor drie orkesten uit 1958), werden luidsprekers of musici aan de zijkant van de zaal geplaatst, of helemaal achterin, boven of onder het niveau waarop het publiek zat, of zelfs midden tussen het publiek.

Muziekvoorbeelden op YouTube

Achtergrondinformatie bij onderstaande muziekvoorbeelden

  1. Luciano Berio - Sequenza I, per flauto (1958)
  2. Luciano Berio - Diverse sequensen
  3. George Crumb - Ancient Voices of Children (1970)
  4. George Crumb - Black Angels (1970)
  5. Karlheinz Stockhausen - Gruppen
  6. Edgard Varèse en anderen - Poème électronique (1958)

terug naar vorige pagina

naar boven