19de eeuw: instrumentale muziek 

De negentiende-eeuwse piano was een heel ander instrument dan dat waarvoor Mozart had geschreven. Groter, met een andere vorm en een verbeterd mechaniek, kon de piano op ieder dynamisch niveau een volle, stabiele toon voortbrengen en in elk opzicht tegemoetkomen aan de eisen van expressiviteit en verbluffende virtuositeit. De piano was het romantische instrument bij uitstek.

Veel romantische pianomuziek werd geschreven in dansvormen of in de vorm van korte, lyrische stukken met de meest uiteenlopende namen. Zulke stukken suggereerden vrijwel altijd een of andere romantische stemming. De belangrijke langere werken waren meestal concerten, variaties en fantasieën.

Markante componisten in dit tijdvak waren: Schubert, Mendelssohn, Schumann, Chopin, Liszt en Brahms.