menu

Nieuwsbrief Muzikale Verhalen (41) 

December 2022  

Welkom,

In de eerste week van november vond in Den Haag het Mimages Euritmie Festival plaats. Ik was in de gelegenheid bijna alle voorstellingen te zien. Naast het euritmiegebeuren was de hoge kwaliteit van de musici en de gekozen muziekwerken opvallend. Echt indruk maakte een muziekwerk voor viool en piano. Het leek eenvoudig maar had een sterke werking. Na afloop kwam iemand uit het publiek naar me toe en vroeg me of ik wist wie de componist was. Geen idee, zei ik, maar ik ga het uitzoeken. Ik ga er ook over schrijven in de nieuwsbrief, voegde ik toe. De volgende dag sprak ik euritmiste Cornelia Klose. Zij vertelde dat het muziekstuk 'Mercy' heet, van de componist Max Richter...

Ik wens u veel lees- en luisterplezier!

Imke Jelle van Dam



Inhoudsoverzicht


Info bekostiging maandelijkse nieuwsbrief

Mocht u iemand kennen die mogelijk ook interesse heeft in deze nieuwsbrief, dan wordt het op prijs gesteld als u deze met begeleidend schrijven doorstuurt. Men kan zich dan zelf kosteloos abonneren (info).


Concertagenda

Antrovista actualiseert (bijna) dagelijks de concertagenda.

Overzicht concerten en muziekcursussen

naar boven

Max Richter (1966)

Max Richter is een in Duitsland geboren Britse componist en pianist. Hij werkt binnen het postminimalisme en in de ontmoeting tussen eigentijdse klassieke en alternatieve populaire muziekstijlen. Richter is klassiek geschoold, afgestudeerd aan de Universiteit van Edinburgh en in compositie aan de Royal Academy of Music in Londen. Ook studeerde hij bij Luciano Berio in Italië. Hij componeerde muziek voor toneel, opera, ballet en film. Hij heeft tien soloalbums opgenomen. Richter kenmerkt zich door een compositorische stijl die ambient samples (sfeermuziek van voornamelijk synthesizers) combineert met kamermuziekinstrumenten.

naar boven

Mercy - compositie van Max Richter

Mercy is een stuk voor viool en piano, geschreven in opdracht van Hilary Hahn als onderdeel van het Encores Project in 2010.

naar boven

Een merkwaardig leven lang muziek (3)

In de oktober-nieuwsbrief (39) is geschreven over het boek 'Een merkwaardig leven lang muziek' van de Amerikaanse concertpianist Jeremy Denk (zie link >). Toen is het plan opgevat om muziekvoorbeelden die hij aanhaalt op YouTube op te zoeken. Bij deze: deel drie over de eerste symfonie van Mahler. Jeremy is dan 6 jaar.

Dat orgelakkoord [van Saint-Saëns] verschafte hem [vader van Jeremy] plezier, een dopaminestoot, maar de Mahler-symfonie schonk hem diepere bevrediging. Op zondagmiddagen zong hij vaak zachtjes in zichzelf het grote, koperschetterende slot van de Titan, als hij aan tafel in de zijkamer zijn financiën bijwerkte. Ma hield niet van de Mahler-symfonie, vooral niet van het slot. Ze vond het bombastisch, en zelfs mal. (…) Ik was het, zeldzaam genoeg, min of meer eens met ma. Zelfs op mijn zesde vond ik het triomfantelijke einde van de Mahler-symfonie overdreven. Ik hield echter wel van het begin. Ik speelde die opening keer op keer af (…) één enkele noot in de snaren. Het voelde nog niet als een orkest. Die noot voelde niet eens als muziek – het was alleen maar geluid. Boven op dat geluid werden donkerdere geluiden gelegd. Maar daarna keerde de originele kaalheid terug, nu nog spookachtiger omdat ze afwezigheid bevatte, een nabeeld van wat verloren was. Mijn geest werd vaak aangetrokken door die openingsnoot, een ding dat niets vertegenwoordigde. Het deed me huiveren maar toch kreeg ik er geen genoeg van.

naar boven

Gids voor orkestmuziek (14): Bach (4)

Vierde Brandenburgse concert in G (20 minuten)

Allegro – Andante – Presto

In dit concert gebruikt Bach als concertino twee fluiten – hij schreef nadrukkelijk: ‘Schnabel’-fluiten (dat zijn blokfluiten) voor. Gewoonlijk neemt men dwarsfluiten, hoewel die geen bijzonder virtuoze passages te spelen hebben. Dat was op de blokfluit ook niet mogelijk. De soloviool neemt die voor zijn rekening, speciaal in het eerste deel, dat een vrij uitgebreid rondo is. De viool treedt met een eigen thema op, later met figuratieve soli boven een basthema. De beide fluiten worden begeleid door aanvullende stemmen en cello. Aan het slot gebeurt iets merkwaardigs in de afwisseling van maatsoorten, om beurten 2/8 en 3/8. Men noemt dat ‘hemiolen’. Het andante heeft rustige achtste-noten, waarbij tutti en soli in korte frasen tegenspelen. Let op de echo-effecten! Het presto is een lange fuga, dansant van karakter.

Vierde Brandenburgse concert in G

naar boven

Bladmuziek van Imke Jelle van Dam

In voorgaande nieuwsbrieven was vaak een eigen compositie geplaatst. Dat betekende evenwel dat ik maandelijks met een muziekstuk (meestal uit de oude doos) aan de slag moest. Het was een aardige stok achter de deur, maar leverde ook soms wat stress op en dat wil ik niet meer. Ik pak deze rubliek weer op als op natuurlijke wijze er weer iets nieuws tot stand is gebracht.

Ik volsta nu met een verwijzig naar wat tot nu toe op papier is gezet, hetzij als muziekboek of als PDF.

naar boven