Nederlandse componisten vanaf 1900 

Simeon ten Holt was een Nederlandse componist. Na zijn studie bij de Bergense componist Jacob van Domselaer vertrok Ten Holt in 1949 naar Parijs, waar hij les had van Arthur Honegger en Darius Milhaud. In 1954 keerde hij terug naar Bergen. Uitvoeringen van Ten Holts muziek waren niet zelden totaalevenementen. Een uitvoering van Lemniscaat in Bergen bijvoorbeeld nam bijna een etmaal in beslag. In de loop van de jaren vijftig componeerde hij Bagatellen en een aantal stukken waarin de door hemzelf ontwikkelde diagonaalgedachte tot uiting kwam: Diagonaalmuziek (1956-1958), Diagonaalsuite (1957) en Diagonaalsonate (1959). Zijn gedachte was om simultaan gebruik te maken van complementaire toonsoorten in tritonusverhouding. Op die manier kon hij vrijer omgaan met de tegenstelling tussen tonaliteit en atonaliteit. Vanaf 1961 raakte de componist onder de invloed van het serialisme. Cyclus aan de waanzin (1961) was daarvan de eerste uiting. In de jaren zeventig zwoer Ten Holt zijn seriële werkmethode af. Hij werkte vervolgens jarenlang (1975-1979) aan Canto Ostinato dat veel succes opleverde. Volgens dezelfde op herhaling en tonaliteit gebaseerde gedachte ontstonden in de loop der jaren meer lange pianostukken: Lemniscaat (1983), Horizon (1985), Incantatie IV (1990) en Méandres (1999).