Muziek uit de middeleeuwen (500-1400)
Franse en Italiaanse muziek in de 14de eeuw
- Inleiding Franse en Italiaanse muziek in de 14de eeuw
- Algemeen (Muzikale achtergronden / De Ars Nova in Frankrijk / Het isoritmische motet / Guillaume de Machaut / Wereldlijke werken / Machauts Messe de Notre Dame / Beïnvloeding door de Katholieke Kerk / Mengvormen)
- Italiaanse muziek uit het Trecento (Het madrigaal / De caccia / De ballata / Francesco Landini / Uitvoeringspraktijk)
- Franse muziek aan het eind van de veertiende eeuw (Ritme)
- Musica ficta
- Notatie in Italië en in Frankrijk
- Instrumenten in de veertiende eeuw
- Samenvatting (Ars antiqua - Ars nova - Ars subtilor)
terug naar: Muziek uit de Middeleeuwen
Inleiding Franse en Italiaanse muziek 14de eeuw
De veertiende eeuw was een tijd van grote vernieuwing in de Europese muziek. In Frankrijk werd deze periode bekend als de Ars Nova (“nieuwe kunst”), een term afkomstig uit een verhandeling van Philippe de Vitry. De Ars Nova bracht een verfijnde notatie voort waarmee complexe ritmes en meerstemmigheid mogelijk werden. Muziek kreeg een grotere zelfstandigheid ten opzichte van de kerk.
De belangrijkste Franse componist van deze tijd was Guillaume de Machaut, die zowel geestelijke als wereldlijke werken schreef.
In Italië kende dezelfde periode de Trecento-muziek, met een meer lyrisch en melodisch karakter. Belangrijke vormen waren de madrigale, caccia en ballata. De beroemdste Italiaanse componist was Francesco Landini.
Zowel in Frankrijk als Italië speelde de zogenaamde musica ficta een rol: het gebruik van verhogingen of verlagingen van tonen (met een halve toon) om melodieën vloeiender te maken en (verboden) dissonanten te vermijden.
naar boven